11- DÜZCE (KÜÇÜK PANİK): İlçe merkezine 6 km. mesafededir. Kuruluşu oldukça eskidir. Daha önceki ismi Paniğikundi’dir. Geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. En önemli gelir kaynağı üzümcülüktür. Üzümlerden siyah-köhnü ve aşukbeyazı en önemli cinslerindendir. Araziler geniş olduğundan, bağların çoğunda bağ evleri bulunmaktadır. Kayısıcılık, sebze ve meyvecilik de gelişmektedir. Kozluk Çayı Vadisi’nde birçok mesire yerleri vardır. Bunlardan Çatalkaya, Parmakkaya Gölleri, Bıdıldi ve Meneşekli Kaynak Suları mevcuttur. Kozluk Çayı’nda balık, av mevsiminde ise keklik, tavşan avlamak, en güzel spor ve turizm potansiyelidir. Köyün su sorunu bulunmaktadır. Camisi, okulu, elektriği, telefon hizmetleri vardır. Okuryazar oranı yüksektir. Muhtarı Mustafa Baylan’dır. Nüfusu 1980 de 243 iken 1997 de 114 e düşmüştür.
12- EĞNİR: İlçe merkezine uzaklığı 25 km. dir. Arapgir-Divriği devlet yoluna uzaklığı 3 km dir. Bir baba ve dört oğlu gelerek köyü kurmuş oldukları söylenmektedir. Köyde tarım ve hayvancılık yapılmaktadır. Fakat ekim alanlarının azlığı sebebiyle, ekonomik sıkıntılardan dolayı köylünün büyük bir kısmı İstanbul’a göç etmişlerdir. Köyde kalanlar arıcılık, meyvecilik ve ziraatla uğraşmaktalardır. Köyün Tanısa ve Beypınarı adıyla iki mezrası bulunmaktadır. Köyün içme suyu depolanarak evlere su verilmiş, kanalizasyon şebekesi yapılmıştır. Köyün okulu cumhuriyetin ilk yıllarında açılmış olduğundan köyde okuryazar oranı % 100 civarındadır. Sağlık evi ve camisi vardır. Köyden doktorlar, mühendisler, muhasebeciler, öğretmenler yetişmiştir. İklim olarak ılıman bir iklim vardır ve yazları serin geçer. Düğünler davul zurna ile yapılır, türküler söylenir, oyunlar oynanır. Oyunlardan halay, zaske, nare, kırat ve lorke oynanır. 1955 yılında merhum Sadık Balcıoğlu’nun kurduğu dernek, halen faal olup, her çeşit yardımlarda bulunmaktadır. Aynı dernek köy mezarlığının etrafını duvarla çevirmiştir. Muhtar İbrahim Doğan’dır. Nüfusu 1980 de 720 iken 1997 de 105 kişiye düşmüştür.
13- ESİKLİ: İlçeye 40 km. mesafede, Arapgir-Malatya devlet yoluna 4 km. mesafededir. Aşağı Atma Yöresi’nde, Diyarbakır’dan gelen, Köleli Ağa denilen İshak Ağa tarafından kurulduğu söylenmektedir. Köyün Üçtepe adında bir mezrası vardır. Köyün geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır. En çok gelir, küçükbaş hayvancılıktan sağlanmaktadır. Arazide su olmadığı için, genelde buğday, arpa, nohut ve mercimek ekilmektedir. Arazi susuz, verim de düşük olduğundan, ekonomik sıkıntılardan dolayı, iş bulmak ve çocuklarını okutmak için nüfusun büyük çoğunluğu, İstanbul, Ankara ve İzmir’e göç etmişlerdir. Dere yöresinde mağaralar bulunmaktadır. Köyde ilkokul, telefon, cami ve elektrik hizmetleri bulunmaktadır. Muhtar Kazım Arslan’dır. Nüfusu 1980 de 226 iken 1997 de 105 e düşmüştür.
14- ESKİ ARAPGİR (KARACA): İlçe merkezine uzaklığı 23 km. dir. En eski yerleşim yerlerinden olup, 900 yıl önce kurulduğu söylenmektedir. Köyün geçim kaynağı tarım, hayvancılık ve meyveciliktir. Buğday, arpa ve nohut üretilmektedir. Arazi geniş, susuz ve kıraç olduğundan, hayvancılıktan keçi, koyun ve sığır beslenmektedir. Sebze, meyve ve üzümcülük de gelişmiştir. Ekonomik sıkıntılardan ve çocuklarını okutmak gayesiyle köylünün büyük kısmı İzmir ve İstanbul’a göç etmişlerdir. Köyde Kovuncu Çeşmesi tarihi bir yapıdır. Köy yakınlarında çok sayıda ilginç mağaralar ve kalıntılar vardır. Osmanlı Paşalarından Mehmet Tetik Paşa ve şimdi parlemontada bulunan milletvekili Mehmet Sevigen de bu köydendir. Köyün elektrik ve telefon santralı İstanbul’daki köy derneği tarafından yapılmıştır. Köyün camisi ve ilkokulu vardır. Okuryazar oranı oldukça yüksektir. Muhtarı Mehmet Altun’dur. Nüfusu 1980 de 243 iken 1997 yılında 85 e düşmüştür.
15- GEBELİ: İlçe merkezine 35 km olup, Arapgir-Malatya devlet yoluna uzaklığı 3 km. dir. Mezrası olan Şerek 1 km. mesafededir. Köyde tarım ve bilhassa hayvancılık yapılmaktadır. Köylünün büyük kısmı ekonomik sebeplerden dolayı İstanbul ve Ankara’ya göç etmişlerdir. Okuryazar oranı yüksektir. Eski Kaymakamlardan Musa Kazım Bölükbaşı, Şerek mezrasındandır. Köyde elektrik ve telefon hizmetleri bulunmaktadır. Muhtarı Tevfik Bölükbaşı’dır. Nüfusu 1980 de 235 iken 1997 yılında 81 e düşmüştür.
16- GÖZELİ (MİŞELLİ): İlçe merkezine 5 km. uzaklıkta Göldağı’nın eteğinde, 3-4 kabilenin buraya yerleşmesiyle bu köy kurulmuştur. Köylünün geçim kaynağı çiftçilik ve hayvancılıktır. Suyu en bol köyümüz olup, ilçenin içme suyu da buradan gelmektedir. Sebze, meyve de yetişmektedir. Soğuk subaşları ve mesire yerleri çoktur. Okulu, elektriği, suyu mevcuttur. Okuryazar oranı yüksektir. Bu köy de göçten nasibini almıştır. En çok İstanbul’a göç vermiştir. İstanbul’dakiler en çok halı kilim ticaretiyle uğraşmaktadırlar. Muhtarı Mustafa Kürekli’dir. Nüfusu 1980 de 194 iken 1997 yılında 102 olmuştur.
17- GÜNYÜZÜ (GEBÜK): İlçe merkezine 12 km. dir. Öğlelik Tepesi’ne (Rakım: 1454 m.) yakın Göldağı’nın eteğinde kurulmuştur. Köyün ortasından akan su Göldağın’dan kaynaklanan Kızlık Çeşmesi’nin oluşturduğu, Kızlık Dere Çayı akmaktadır. Bu çay köye tarım ve hayvancılık için hayat vermektedir. Köy çiftlik ve palanga mezralarından ve beş mahalleden oluşmuştur. Köyün ilk kurucuları köy ağaları ve beylerin topraklarında işçi olarak çalışan çiftçilerdir. Zamanla gerek burada çalışarak, gerekse gurbete çıkıp para biriktirerek, gelip çalıştığı arazileri parça parça alarak yerleşmişlerdir. Arapgir’in gurbetçileri de ilk bu köyden çıkmıştır. Okuryazar oranı % 99 dur. 1992 yılında İstanbul’da kurulan Günyüzü Köyü Kültür ve Dayanışma Derneği halen faaliyette olup, köylerine her türlü yardımı yapmaktadırlar. Gurbettekiler genelde esnaf ve ticaret erbabıdırlar. Köylüler zaman zaman gelerek baba ocağını şenlendirirler. Muhtarı Erdal Başpınar’ dır. Nüfusu 1980 de 295 iken 1997 yılında 132 ye düşmüştür.
18- KAYAKESEN (AMBERGE): İlçe merkezine en yakın olan köy 4 km. dir. İlçemizin en eski yerleşim yerlerinden biridir. Arapgir-Malatya yoluna 2 km. dir. Kozer ve Rutop adlı iki mezrası vardır. Köyün üst kısmına 1984 yılında Köy hizmetleri 340 tonluk sulama havuzu yaptırmıştır. Tarım ve hayvancılığın yanında, köyün sulama suyu çok olduğundan, bahçe tarımı, sebze, meyve ve bağcılık yapılmaktadır. Buğday, arpa da ekilmektedir. Arazi dağlık ve engebelidir. Okuryazar oranı yüksektir. Okul, cami, elektrik, telefon ve sulama hizmetleri mevcuttur. Bu köyümüz de Arapgir, Malatya ve İstanbul’a göç vermiştir. Muhtarı Mustafa Metin’dir. Nüfusu 1980 de 214 iken 1997 sayımında 133 e düşmüştür.
19- KAYNAK (HORAN): İlçe merkezine 45 km olup, en uzak köylerimizdendir. Fırat Nehri’ne sınır olan köyümüzün bir de Levenge diye mezrası vardır. Yanından akan Söğütlü Çayı da Arguvan sınırını belirler. Arapgir- Malatya yoluna 2 km. uzaklıktadır. Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanır. Tarım makinelerle yapılmaktadır. En geniş arazisi olan köylerdendir. Köyü 150 yıl önce Bölükbaşı’ların kurduğu bilinmektedir. Atatürk zamanında Malatya milletvekillerinden Hüseyin Bölükbaşı da bu köydendir. Eski Kırşehir milletvekillerden merhum Osman Bölükbaşı’larla akraba oldukları söylenmektedir. Köyün yakınındaki Deliktaş çevreden görülen bir işaret ve yer göstericidir. Okuryazar oranı % 100’e yakındır. Büyük kısmı da yüksekokul mezunudur. Köy yolu asfalttır. Okulu, telefon ve elektrik hizmetleri vardır. Bu köyümüz de çoğunlukla İstanbul ve Malatya’ya göç vermiştir. Muhtarı Mehmet Gözübüyük’tür. Nüfusu 1980 sayımında 232 iken 1997 de 81 kişiye düşmüştür.
20- KAZANÇ (MEMEFİR): Köy İlçe merkezine uzaklığı 43 km. dir. Köylü tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Tarım susuz yapıldığı için verim oldukça düşüktür. Köy üç mezradan oluşmaktadır. Rutop, İlyas Kâhya ve Ağalar mezralarıdır. Rutop en büyük mezrasıdır. Top sakallı Hasan diye anılan biri tarafından kurulmuştur. Malatya-Arapgir yoluna 3 km. mesafededir. Muhtarı Şaban Şenkuş’tur. Nüfusu 1980 sayımında 330 iken 1997 de 125’e düşmüştür.
Yazan/Hazırlayan: M. Burhan Özünal
Daskuza'ya Hoşgeldiniz 
Yorum bırakın